ابومحمد حسن بن علی حلوانیابومحمد حسن بن علی حُلوانی خلاّل هذلی (م ۲۴۲ هـ)، از محدثان اهل‌سنت در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابومحمد حسن بن علی بن محمد حلوانی خلاّل هذلی، منسوب به حُلوان، از شهرهای بزرگ عراق در ناحیه جبال بود و در مکه اقامت داشت. حدیث را از بزرگانی چون عبدالرزاق بن همام، عبدالله بن نمیر، ابوعاصم نبیل و یزید بن هارون فرا گرفت. جهت کسب دانش مسافرت‌هایی نیز به دمشق و مصر داشته و از اساتید و شیوخ آنجا نیز استفاده برده است. [۵]
ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۵، ص۱۶۰.
حلوانی در مکه کرسی تدریس داشت و علاوه بر حدیث به علم رجال نیز آگاه بود. از برجسته‌ترین شاگردان و راویان وی افرادی چون امام بخاری، مسلم، ترمذی و ابن‌ماجه قزوینی را می‌توان نام برد. ابن‌حجر به نقل از رجال‌شناسانی مانند نسائی، ابن‌شیبه و خطیب بغدادی، او را موثق دانسته است. ابن‌حبّان نیز وی را از جمله ثقات ذکر کرده و ابوحاتم او را راستگو دانسته است. ۲ - آثارحلوانی دارای آثار و تالیفاتی بوده که از آن جمله است: المسند فی الحدیث و کتاب فی السنن. ۳ - تاریخ وفاتحلوانی به سال ۲۴۲ هـ درگذشت. ۴ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۲۱]
ابن‌عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۴، ص۲۳۶.
[۲۳]
ابن‌قتيبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۴۵۶.
۵ - پانویس۶ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۵۵، برگرفته از مقاله «ابومحمد حسن بن علی بن محمد حلوانی». |